Poeta from Pragi Asy by Mat Kozłowski

Taką Scenę Wyobrażam sobie W Metrze
Ja Pieprze.
Stoi Dziewczę jak W barze Seta
I Podchodzi doń Poeta
Nieubrany Nieumyty
Recytuje, Już Tembr Zryty
Dziewczę Mdleje
Beznadzieje!
A od niego Wonią Zieje
Dziewczę Słania się na nogi
A na twarzy uśmiech błogi
O człowieku! O człowieku!
Czy to nie jak w XIX wieku
Czy to nie jak Tadeusz Zosi
Ztumaniony o rącz prosił
Acz to chodzi o rzecz inną
Kiesą błysnąć i Słoniną
Nie Ma czystej już Miłości
Na tej Łące nikt nie gości.
Więc powiedzcie mi wszech wobec
Czy Poetów nie jest Dosyć?
Czy to nie Świata Zgnilizna
Czy to nie jest wręcz Łatwizna
Czy to warto Ciągle Pisać
Gdy Wyśpiewa ci to Flisak
Do swojego wiosła, Łodzi
Tak Jak Pospolity Złodziej
Gdy Wygwiżdże to Parowóz
Stawiając na Ludzki Dowóz
Do kieratów i do Młynów
Gdzie Lud czerpie Suwerenów.
Ja mam na to koncept inny
Architektem będąc zwinnym
By Ideą nie z Słoniny
Imponować i otwierać
Oczy tych co lubią Gderać
Na to że wciąż chodzą głodni
I mieszkają jak Niemodni.
A tymczasem przez od klucza
Dziurę Podać co Porusza
Ekologie Gospodarkę
Tym Co Myśli mają Wartkie.

• Comedy
• new horizons
• poetry
• Warsaw