Πίσσα τα πούπουλα του μαύρα
Περιδιαβαίνει και κοιτάζει μες στη χάβρα
Σφίγγει το ράμφος του σαν μια τανάλια
Και κύκλους κάνει πάνω από έντρομα κεφάλια
Όλα τα βλέπει, είν' η ματιά του χτένα
Έχει ένα μυστικό για τον καθένα
Κι όποιος δεν έχει τίποτα να κρύψει
Μάλλον δε θα τον νοιάζει τι πετά στα ύψη
Αν σκέψεις κάνεις μαύρες μες στα αλώνια
Θα 'ρθει κοράκι ξέρει να σου πει τα λόγια
Κι αν θες να ζήσεις και θαρρείς πως έχεις λόγους
Ξέρει να ξεχωρίζει σκιάχτρα απ' τους ανθρώπους
Άγιος δε γεννήθηκα το ξέρω
Νιώθω καμιά φορά πως ξεπερνάω το μέτρο
Μα άνθρωπος είμαι και ανθρώπους δε φοβάμαι
Έχω το νου μου όμως το βράδι όταν κοιμάμαι
Τ' ακούω που φτεροκοπά μέσα στη νύχτα
Σα ξαγρυπνά σ' όσους δε λένε καληνύχτα
Κι αφού έχω κάτι στη ζωή για να ελπίζω
Για αυτό το σέβομαι και το υπολογίζω
Αν σκέψεις κάνεις μαύρες μες στα αλώνια
Θα 'ρθει κοράκι ξέρει να σου πει τα λόγια
Κι αν θες να ζήσεις και θαρρείς πως έχεις λόγους
Ξέρει να ξεχωρίζει σκιάχτρα απ' τους ανθρώπους
Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του τράνζιτ, ο Γιάννης Χατζής επανέρχεται με τη νέα του δισκογραφική δουλειά Vertigo.
Αν το τράνζιτ δήλωνε πως πάμε κάπου αλλού, το Vertigo είναι η σκληρή παραδοχή ότι δε ξέρουμε πού πάμε.
12 ιστορίες εμπνευσμένες από τις ημέρες που η ζωή σκρολάρεται ατέλειωτα σε fast forward.
Σε στίχους και μουσική του ίδιου και ανεξάρτητη παραγωγή του Θοδωρή Κοντάκου.