Lo Fi by Toxic Chicken

Toxic Chicken is an artist/band, musician, producer, video artist, dj and dancer/performer. He makes music with his computer, but it’s mainly his spastic performance style that makes him one of the greatest talents you’ve never heard of. His music is nuts, insane, anarchistic, electronic and more than music: It’s a lifestyle and full entertainment for weirdos and crazy people. He combines music with ideas, animations and performances to make his live set on stage a true happening.

Although Toxic Chicken has been making music and performing live for quite a long time now, ‘Lo Fi’ is his first album release so far. Beautiful, catchy lofi melodies clash with hectic beat spasms in songs inspired by his personal life in and out of London’s underground. Basically, this is how a shot of pure adrenaline gets moulded into raw, energetic, and yet carefully constructed chunks of audio.

Dare to be chicken, very pok!

--

Review by Jasper De Rycker for Kwadratuur:
Vanuit hectische live-optredens brouwde manusje van alles Toxic Chicken (producer, videokunstenaar, dj, performer) een eerste cdr voor het Nederlandse label esc.rec. uit Deventer. Ambient, lo-fi elektronica à la Toytronic en drill ‘n’ bass ontmoeten elkaar op ‘Lo Fi’. Dat eerste is een groot compliment en de combinatie lijkt ook interessant op z’n minst.

Spijtiggenoeg niet zo veel kleuren op het drill ‘n’ basspalet om echt te blijven boeien en sneeuwt ze zo de mooie, sferische melodieën onder. Dit heeft wel haast steevast een grappig effect, maar een combinatie van grappig en ontroerend, helemaal Toytronic dus, had subliemer geweest. Zo bijvoorbeeld begint de cd heel leuk met ‘Introducing the Family’: zwalpende baslijn, verkapte omgoog gepitchede stemmetjes, melodieuze ambienttonen en een droge beat met scherpe elektronische hi-hat. In opvolger ‘You Are My Dog’ maken we kennis met Toxic Chickens stem: berekend nonchalant vals en vaak weggestoken in de mix. Tegen het zesde nummer ‘Monkey Are My Children’ begint dit geneuzel wel wat te vervelen. Opgefokte gabberbeat en hectische electro hihat beginnen tijdens ‘You Are My Dog’ al (te) snel (te) vertrouwd in de oren te klinken. ‘Monkey Are My Children’ is trouwens een mooi voorbeeld van technisch schitterend uitgevoerde overgang van musique conrète-achtig gekraak naar een poppyer melodie met daarna zelfs de samenvoeging van de twee. Toch klinkt die combinatie wat geforceerd. Grappigste nummer is wel ‘Johny’ met haperende, rauwe 16-bit melodie en een kinderstemmetje dat dankzij meticuleus knip-en-plakwerk lijkt te rappen op een lekker flauwe drum ‘n’ bassbeat.

Lo Fi heeft zeker z’n mooie momenten en doet vaak een glimlach ontstaan. Het drill ‘n’ bass geweld doet echter vaak teniet aan de zorgvuldig ineengehaakte melodiën. Op de gratis release ‘Make My Day’ (esc.rec.19) van Toxic Chicken komen deze laatsten beter tot hun recht.

--

Review by pv in Gonzo Circus:
De slechte nasmaak van de naam (muziek is een ernstige zaak en wij lachen nooit) wordt ruimschoots goedgemaakt door het strakke artwork van labelbaas Harco Rutgers. Het brein achter dit Nederlandse éénmansproject is in zowat alle cultuursectoren actief, en daarom heeft het jaren geduurd eer zijn devuutcd-r de vrije uitloop kreeg. We worden geacht melding te maken van de spastische (kip na gifinname) bewegingsstijl van de maker, en als we zijn muziek onder de loep nemen, lijkt dit de logica zelve. Computergestuurde elektro bliept en prikkelt op een bedje van nerveuze beats en enkele geluidsexperimenten, terwijl een vervormd stemmetje voor zich uit neuzelt. Een titel als ‘Monkey Bonkey’ mag volstaan als bewijs dat we ons aan het lollige uiteinde van het minimale elektronicaspectrum bevinden. ‘Lo Fi’ is zeker een aangename luisterbeurt waard, maar met uitzondering van het ultrakorte hitje ‘Wannabe’ blijft deze cd-r even lang hangen als de glimlach die hij veroorzaakt.

--

Review in FRET magazine:
In de biografie van artiest/band, muzikant, producer, videokunstenaar, DJ en danser/performer Toxic Chicken/Giftige Kip wordt gerept over hectische beatspasmes en mooie, catchy lo-fi melodieën en dat dekt voor een groot deel, maar niet helemaal de lading op dit album. Oké, de drumcomputer knettert zeker wat furieuzer dan een doorsnee Deventenaar zou willen, en er zit meer melodie in dan bij de doorsnee in het uppie gemaakte computermuziek. Maar de hectiek en mooiheid vallen wel mee. Brokken audio is wat we horen op dit eerste album en die zijn in al hun simpelheid en doelmatigheid heerlijk om op je in te laten werken. Gaandeweg vergeet je al die drukte en schoonheid, gaat de rechtlijnige anarchie werken en zuigt de gifkip je helemaal die paar beperkte centimeters leefplek in.

--

Review by Stonehead for File Under:
Het mysterieuze Nederlandse eenmansproject Toxic Chicken vervult een langgekoesterde wens van me. Vroeger had de NS de zogenaamde DD-IRM treinstellen. Als bijnaam hadden die ‘de doedelzak’, omdat de pneumatische koppeling onophoudelijk drie verschillende zoemtonen produceerde. Het is altijd al mijn wens geweest dat iemand daar een druk liedje omheen zou bouwen. Het resultaat heet “Juliaaaaaaaaah” en ik vind het zo waanzinnig leuk omdat er allerlei maffe 16-bit-geluidjes doorheengejaagd worden zonder dat je de draad van de melodie kwijtraakt. De rest van de plaat is ook een beetje zo. De zang in het ADHD’erige “You Are My Dog” pakt zelfs wonderwel mooi uit. Toxic Chicken kan zich zonder meer meten met bijvoorbeeld het werk uit de Lomechanik-stal en zeker in combinatie met de controversiële liveact zal dit kipje nog wel indruk gaan maken de komende tijd.

--

Review by FdW in Vital Weekly:

Something of an allround artist, this Toxic Chicken, who is a musician, producer, video artist, DJ and dancer/performer. He plays his music on his computer while dancing around in a spastic, anarchistic manner. Despite many gigs ‘Lo Fi’ is his first release, which, based on the stories of spastic anarchistic performances is kind of normal. Computer voices, nice melodies, a bit of angular elektro rhythms, this is more an entertaining release than say something shocking. Short tracks that breath the good, raw and untamed energy of elektro punk. Play this loud at home, on your walkman, while vacuum cleaning, while dancing, while traveling. Music that you can feel good with. Nice stuff.

Esc.rec. is a small, critically acclaimed record label for adventurous music, founded in 2004 by Harco Rutgers in Deventer, NL.

escrec.com